رهایم کردی و رهایت نکردم!

گفتم حرف ِ دل یکی ستّ

هفتصدمین پادشاه راهم اگر به خواب ببینی،

کنار ِ کوچه ی بغض و بیداری

 منتظرت خواهم ماند!

چشمهایم را بر پوزخند ِ این آن بستم

و چهره ی تو را دیدم!

گوشهایم را بر زخم زبان این آن بستم

و صدای تو را شنیدم!

دلم روشن بود که یک روز،

از زوایای گریه هایم ظهور می کنی!

حالا هم،

از دیدن ِ این دو سه موی سفید آینه تعجب نمی کنم!

قفط کمی نگران می شوم!

می ترسم روزی در آینه،

تنها دو سه موی سیاه منتظرم باشند

و تو از غربت ِ بغض و بوسه برنگشته باشی!

تنها از همین می ترسم!

هنوز گوشم از گفتگوی بی گریه مان گرم بود!

از جایم بلند شدم،

پنجره را باز کردم

و دیدم زندگی هم هر از گاهی زیباست!

شنیدم که کلاغ دیوار نشین حیاط

چه صدای قشنگی دارد!

فهمیدم که بیهوده به جنونِ مجنون میخندیدم!

فهیدم که عشق،

آسمان روشنی دارد!

رو به روی عکسِ سیاه و سفید تو ایستادم،

دستهایم را به وسعتِ « دوستت می دارم!» باز کردم،

و جهان را در آغوش گرفتم!

همین سه کلمه برای وصف حالم کافیست :

لبخندم  "درد" می کند ...

آدم که غمگين می شود

خودش را جدا می کند از جمع

که مبادا آسيبی به خوشی های ديگران بزند ...

مورد فراموشی قرار می گيرد

و تنهاتر و تنهاتر می شود

آنچنان در تنهـايی خود غـرق می شود که

ديگـر با هيـچ تلنگری بر نمی خيزد

و اين آغاز تلخ يک پايان است

دلم پره ...

پر از دلتنگی ...

دلخوری....

دلواپسی...

نیستی که بهت بگم ...

تنها گوشه ی اتاقم زانوهامو بغل

میکنمو دلمو با ریختن اشکام خالی میکنم....

مبهوت در ناباوری فاصله ... 

به عکست... 

آهسته می گم: عزیزم سردمه.. بغلم کن...!!

ما یکدیگر را باز خواهیم یافت

در آب های تیره ی اندوه

چون غرق شدگانی که به روی آب می آیند

زن هم حق دارد

زنانه عاشق شود.. زنانه زن شود.. زنانه دل ببند

حق دارد افکارش بیشتر از سینه هایش جلب توجه کند

بیائید قبول کنیم که زن

حق دارد، زندگی را برای خود زنانه تعریف کند...

نه به جرم زن بودن به پای قانون و تو  ای مرد  له شود....

در سرزمین من 

هیچ کوچه ای 

به نام هیچ زنی نیست 

و هیچ خیابانی … 

بن بست ها اما 

فقط زنها را می شناسد انگار... 

در سرزمین من 

سهم زنها از رودخانه ها 

تنها پل هایی است 

که پشت سر آدمها خراب شده اند... 

اینجا 

نام هیچ بیمارستانی 

مریم نیست 

تخت های زایشگاهها اما 

پر از مریم های درد کشیده ای است 

که هیچ یک ، مسیح را 

آبستن نیستند ...

من میان زن هایی بزرگ شده ام که شوهر برایشان حکم برائت از گناه را دارد ...!!! 

نمي دانم چرا شعار از

لياقتم ،صداقتم ،نجابتم و ... مي دهي

تويي که مي دانم اگر بداني بکارتم به تاراج رفته

،انگ هرزه بودن مي زني اين روز ها صداقت و ،لياقت و ،نجابتي که تو مي خواهي زياد ميدوزند!! 

امروز پول تن فروشیم را به زن همسایه هدیه کردم ، تا آبرو کند ... 

برای نامزدی دخترش ! 

و در خود گریستم ... 

برای معصومیت دختری که بی خبر دلش را به دست مردی سپرده که دیشب ، 

تن سردم را هوسبازانه به تاراج برد ... 

و بی شرمانه می خندید از این پیروزی ...!!!!

روي حرفم، دردم با شماست

اگر زني را نمي خواهيد ديگر

يا برايش قصد تهيه زاپاس را داريد

به او مردانه بگو داستان از چه قرار است

آستانه ي درد او بلند است ....يا مي ماند يا مي رود!

هر دو درد دارد!

اينجا زمين است

حوا بودن تاوان سنگيني دارد...

من« دوشیزه مکرمه» هستم، وقتی زن ها روی سرم قند می سابند و همزمان قند توی دلم آب می شود...

من «همسری مهربان و مادری فداکار» هستم، وقتی شوهرم برای اثبات وفاداری اش-

البته تا چهلم- آگهی وفات مرا در صفحه اول پرتیراژترین روزنامه شهر به چاپ می رساند...

من «زوجه» هستم، وقتی شوهرم پس از چهار سال و دو ماه و سه روز به حکم قاضی

دادگاه خانواده قبول می کند به من و دختر شش ساله ام ماهیانه فقط بیست و پنج هزار تومان ، بدهد...

«خوشگله» هستم، وقتی پسرهای جوان محله زیر تیر چراغ برق وقت شان را بیهوده می گذرانند...

من «مجید» هستم، وقتی در ایستگاه چراغ برق، اتوبوس خط واحد می ایستد و شوهرم مرا از پیاده رو مقابل صدا می زند...

من «ضعیفه» هستم، وقتی ریش سفیدهای فامیل می خواهند از برادر بزرگم حق ارثم را بگیرند...

من «مادر» هستم، وقتی مورد شماتت همسرم قرار می گیرم چون

آن روز به یک مهمانی زنانه رفته بودم و غذای بچه ها را درست نکرده بودم...

من «زنیکه» هستم، وقتی مرد همسایه، تذکرم را در خصوص درست گذاشتن ماشینش در پارکینگ می شنود...

من «یک کدبانوی تمام عیار» هستم، وقتی شوهرم آروغ های بودار می زند و کمربندش را روی شکم برآمده اش جابه جا می کند...

من «بانو» هستم، وقتی از مرز پنجاه سالگی گذشته ام و هیچ مردی دلش نمی خواهد وقتش را با من تلف بکند...

من در ماه اول عروسی ام؛ «خانم کوچولو، عروسک، ملوسک، خانمی، عزیزم، عشق من، پیشی، قشنگم، عسلم، ویتامین و...»

هستم...

من در ادبیات دیرپای این کهن بوم ؛ « دلیله. محتاله، نفس محیله مکاره، مار، ابلیس، شجره مثمره، اثیری، لکاته و...» هستم...

من « مادر فولادزره » هستم، وقتی بر سر حقوقم با این و آن می جنگم. ..

مادرم مرا به همسایه « کنیز » شما معرفی می کند...

من کیستم؟ ؟ ؟ ؟

بـعـضِـــــــی " آه " هــا را 

 هـر چـــقدر هــم کــه از تـــه دل بکشـــی 

 بــــاز هـــم ســــینه اتـــــ خالـــــی نمـــی شــــود...  

امـــــروز ســـینه ی مـــن پــــر اسـت از آن " آه " هـــا...

روزها گذشتن

اما...

من هنوز نتونستم

از روزهای گذشته

بگذرم...

ماهیــــــگیر دلـــــش سوخـــتـــــــــــ

زیــــــرا این بار ماهی بود که از تنـــــــهایی

قلاب را رها نـــــمیکرد .....

وقتی میگی خداحافظ ...

من میمونمو یه شب بی پایان

یه دل پر از حسرت

یه چشم پر از اشک

یه دنیای خلوت

یه اتاق تاریک .....

نـــه ایـــــنكــــــــه زانـــــو زده باشــــم

نـــــــــه

فــــقـــط تـــنهــــــایـــــــــــى ســـــــنگیــــــن

اســــــت ...

امشب نیستی ... 

اما خیلی چیزها هست ... 

من هستم ... 

باران هست ... 

بغض هست ... 

همراه همیشگی ام هست ... 

جای خالی ات را می گويم ...

گریه کار کمی است

برای توصیف نداشتنت…

دارم به رفتار پر شکوهی

شبیه به

مرگ

فکر می کنم.....

دخترم

اما...

مردونه دلم گرفت...